Τίποτα

Λέει ο άλλος "τα γραμματάκια στον υπολογιστή μπορώ να τα καταλάβω πιο εύκολα απ' τους ανθρώπους", ή τις εικόνες ή και τα αριθμάκια, συμπληρώνω μουρμουρίζοντας, από μέσα μου, με το μυαλό μου. "Εγώ το σκύλο μου" θα μπορούσε να πει κάποιος, που δεν ήταν στη συζήτηση. 

Τα μαθηματικά ή τα ζώδια, ή η φυσική, όλα βάζουν υποψηφιότητα αντί "τους ανθρώπους", και εννοείται "ο άλλος" στον πληθυντικό, αυτός που μαζί του κοιμάσαι ή κάθεστε δίπλα στη δουλειά ή απλά σε σκούντηξε το πρωί κατά λάθος, ή η μάνα σου, ρε αδερφέ. 

Και κάπως έτσι επανερχόμαστε στην αρχή : λέει ο άλλος - στ' αρχίδια μου τι λέει ο άλλος, εγώ διαβάζω στο ίντερνετ τι γίνεται, έχω δεδομένα, δεν μ' ενδιαφέρει τι στο διάολο λέει ο άλλος, ο κάθε άλλος. 

Όταν δεν θα είμαι μαζί του (με τον άλλο) θα έχω το κινητό μου και θα διαβάσω τι πραγματικά γίνεται, θα γκουγκλάρω μετά τι είπε ο άλλος, αν είναι μαλακία ή όχι, θα ελέγξω, δεν είμαι κανένας χτεσινός εγώ.

Και στο χέσιμο ακόμη δεν είμαι μόνος, βλέπω τουίτερ και ενημερώνομαι, εκεί που και ο βασιλιάς πηγαίνει μόνος του, ή πήγαινε, παλιά, έστω.  

Και παίζω στοίχημα λάιβ και άμα μου μιλάς δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, γκέγκε ; προσπαθώ να βγάλω λεφτά, σεβάσου το, κάπου.

Και όταν βαρεθώ να κοιτάω το κινητό και θέλω να σου μιλήσω δεν με ακούς, είσαι στον κόσμο (του δικού) σου (κινητού).

Και έχω μεγάλο παράπονο μέσα μου ότι δεν με καταλαβαίνεις, και μπορεί να μην αντέχω. 

Και δεν ξέρω μοναξιά τι θα πει, ή κενό, γιατί δε νοιώθω (βλ. τίτλο).